شهید بمانعلی چوپان زاده (چوپانی)

هفدهم آبان ماه سال ۱۳۴۸ در روستای کویری و دور
افتاده خانیک بیگی از توابع شهرستان بشرویه، فرزندی متولد شد که ذره ذره از خاک
این مرز و بوم به وجودش افتخار می کند. او نیز مانند جوانان عاشق وطن، سر از پا
نشناخت و به همراه دیگر جوانان غیور ایرانی، افتخارآفرین شده و لاله زاری از گلهای
لاله را براندام خشک و پژمرده وطن باقی گذاشت. برخلاف نامش که بمانعلی بود، خیلی
زود از جمع دنیائیها رفت. ماندگاری خود را برای عالم آخرت ذخیره کرد. او رفت تا
رضایت خدا و رسول گرامی اسلام( ص) و ائمه اطهار( ع ) را با خود داشته باشد و با
خیل عظیمی از شهیدان در جوار رحمت حضرت باریتعالی و همنشین با پیامبر( ص ) و ائمه
معصومین ( ع ) باشد. خوشا بحالش وعملش و تفکرش.

شهید بمانعلی چوپانی تا چهارم دبستان درس خواند.
سال ۱۳۵۲ مادر و ۱۳۵۳ پدرش را از دست داد. هنوز سن و سالی نداشت که زندگی سختی را
تجربه کرد. مدتی را تحت سرپرستی عمویش به زندگی ادامه داد و پس از آن به زندگی
شخصی برگشت. چوپانی می کرد و بعد از آن به کارگری مشغول شد. تمام دوران قبل و
بعداز انقلاب را تا قبل از اعزام به جبهه به شغل کارگری مشغول بود. دوبار از طریق بسیج
به جبهه اعزام و در منطقه عملیاتی جنوب خدمت کرد. علیرغم سن کم و دوران نوجوانیش،
علاقه او به امام ( ره )، برپایی نماز و تقیدات مذهبی، خوش برخوردی و مهربانیش، علاقه
و عشق به حضور در جبهه، برخورداری از روحیه بالا در کارها و تصمیمات، داوطلب شدن
در کارهای سنگین و پرمسئولیت مثل تقبل و
عهده داری آرپی جی در عملیاتها و سخت کوشی در وجودش هویدا و قابل مشاهده بود.

شهید بمانعلی چوپانی طی دو بار اعزامش به جنوب
در حد توانی که داشت، قهرمانانه با دشمن بعثی دست وپنجه نرم کرد و سرانجام حین
عملیات کربلای ۵ در منطقه شلمچه به تاریخ ۶/۱۱/۱۳۶۵ پرواز را بر قرار ترجیح داده و
تامدتها پیکر مطهرش در منطقه باقی ماند. پس از آن تشییع و در زادگاهش به خاک سپرده
شد. روحش شاد و یادش گرامی.