شهید علی اصغری به تاریخ ۱۶/۹/۱۳۴۳ درشهرستان بشرویه دیده به جهان گشود و در تاریخ۲۸/۷/۱۳۶۱ در جبهه مریوان به درجه رفیع شهادت نایل آمد .
شهید علی اصغری فرزند « حسین » به تاریخ ۱۶/۹/۱۳۴۳ درشهرستان بشرویه در خانواده ای متدین و مذهبی دیده به جهان گشود . دوران طفولیت را در دامان پدر و مادری مهربان سپری نمود . بیش از هفت بهار از عمرش نگذشته بود که وارد مدرسه شد و به تحصیل علم و دانش پرداخت . درپایه دوم دبستان مشغول به تحصیل بود که دست اجل او را از دامن پر مهر مادر جدا نمود و طعم تلخ یتیمی را به او چشاند . از این زمان او درکنار پدرش به تحصیل ادامه داد ولی از همان اوان کودکی دارای هوش و ذکاوت فوق العاده ای بود و با رفتار و اخلاق پسندیده اش همه را مجذوب خویش ساخته بود . آلام و دردها نتوانسته بود او را از تحصیل باز دارد و ایام فراغت خود را در تابستان به شغل مکانیکی مشغول می شد و سعی می کرد از فعالیتهای اجتماعی فاصله نگیرد ، بطوریکه در این حرفه مهارت خوبی کسب وعلاوه بر اینکه گره از کار مردم می گشود در امرار معاش خانواده نیز کمک شایانی می نمود. با رسیدن به سن تکلیف در انجام فرایض دینی ، سعی بسزایی می نمود ، به نحویکه هنگام اقامه نماز، اشک از دیدگانش جاری می شد و ازمستحبات نیزغافل نبود وقرآن را با لحنی آرام و با طمأنینه تلاوت می کرد . او فردی فعال و پرتلاش بود . با شروع مبارزات ملت ایران ، به همکاری با مبارزین و شرکت در راهپیمائیها پرداخت و با پیروزی انقلاب ، سعی در ارشاد و هدایت دیگران داشت و تلاش می کرد تا از دستاوردهای انقلاب به نحو احسن پاسداری کند. او تا سال سوم دبیرستان درس خواند و با به جای گذاشتن کارنامه ای درخشان ازخود در دوران تحصیل ، خاطره ای در اذهان باقی گذاشت . خاطره نحوه برخورد با معلمین و دانش آموزان ، احترام و تجلیل او از معلمین ، فعالیتها وتلاشهای او در انجمن اسلامی مدرسه ، همه وهمه ، گویای رفتار خداپسندانه ونیکوی او بود . با شروع تجاوز بعثیان کافر به میهن اسلامی ، همانند سایر نیروهای حزب اللهی برای دفاع از اسلام و رویارویی با صدامیان، عازم میادین نبرد شد . او عاشق جهاد و شهادت بود . قبل از اینکه به جبهه اعزام شود به خاطر سن کمش ، از رفتنش ممانعت می کردند ولی شور و حرارت حضور او در جبهه ، باعث شد که سرانجام در حالیکه فقط ۵ روز مانده بود تا در آخرین پایه دبیرستان قدم بگذارد ، در راه مبارزه با دشمن بعثی گام نهاد و پس از نبردی دلاورانه با گروهک های ملحد و از خدا بی خبر در منطقه کردستان ، در تاریخ ۲۸/۷/۶۱ منطقه مریوان ، مورد اصابت گلوله قرار گرفت و مرغ جانش از قفس تن رها گشت و به خیل ملکوتیان پیوست و به قول خودش خوشبخت شد چرا که او می گفت : ای مردم با جان و مالتان در راه خدا جهاد کنید که این باعث خوشبختی شماست . پیکر پاک این شهید بعد از تشییع شکوهمند در گلستان شهدای بشرویه بخاک سپرده شد . راهش مستدام باد
منبع:اداره اسناد و انتشارات اداره کل بنیاد شهید و امورایثارگران خراسان جنوبی
